ضرورت خود کفائی و عدم وابستگی از لحاظ کشاورزی و دامپروری و یا به عبارتی دیگر تهیه ارزاق عمومی بر هیچ فردی از افراد دیگر پوشیده نیست و هر فرد سلیمی با جزئی تفکر و تعقل نمی تواند از قبول آن سرباز زند . به عقیده صاحب نظران ، اولین و ابتدائی ترین شرط لازم و ضروری برای پیشرفت سریع در تمام امور کشور، همانا خود کفا شدن از لحاظ ارزاق عمومی می باشد و به همین مناسبت است که کشورهای آگاه ، اولویت قابل ملاحظه ای برای کشاورزی و دامپروری قائل شده اند. خوشبختانه کشور ما با سرزمین های پهناور و حاصلخیز خود، و آب و هوای گوناگون و بخصوص با داشتن میلیون ها نفر کشاورز و دامدار با علاقه، می تواند به زودی و به آسانی به هدف نائل گردد مشروط بر اینکه وسائل لازم در اختیار کشاورزان و دامداران عاشق به این آب و خاک گذاشته شود. به طور خلاصه وظیفه سازمان های مسئول است که اولویت چشم گیری برای کشاورزی و صنایعی که در خدمت کشاورزی است قائل شوند.
در مورد دامپروری ، رجاء واثق دارم که هر گاه نهادهای مربوطه ، سرمایه ی لازم و علوفه کافی در اختیار گاودار قرار دهند و از لحاظ صنایع مربوط و خدمات دامپزشکی نیاز آنها را مرتفع سازند خیلی زود دامپروران با علاقه ایرانی موفق خواهند شد که نه فقط نیاز کشور را از لحاظ مواد پروتئینی فراوان و ارزان تأمین کنند، بلکه قادر خواهند بود که مقدار زیادی از آنها را صادر و دراین زمینه تا حد محدودی به جهانیان و بهبود اقتصاد کشورمان کمک کنند.
در ادامه ابتدا مختصری به توضیح مشخصات گاوها پرداخته سپس قسمت های مختلف سازمان را شرح خواهیم داد.

(گاو در فرهنگ مازندرانی) گاو در فرهنگ و زبان مازندرانی ریشه عمیقی دارد، تا

بدانگونه که بیش از ۷۰ اسم از مشتقات نام‌های گاو در زبان مازندرانی شناخته گردیده

و شاید از این تعداد نیز بیشتر باشد، برخی از این نام‌ها همانند ((ورزا)) وارد زبان

پارسی شده‌اند و زبان پارسی آن را به امانت گرفته است، ورزا به معنی گاو نر

می باشد. همچنین نام جونیکا که هم اکنون نام یکی از کارخانجات پر آوازه در زمینه

تولید فرآورده‌های لبنی و گوشتی در ایران است و در مازندران جای دارد از زبان

مازندرانی گرفته شده است. همچنین در مازندران، به جای به کار بردن نمی‌آید

وضعیت‌های نام آن در زبان مازندرانی بهره می جویند، برای نمونه: گوساله دو روزه،

یک هفته، یک ماهه، گوساله‌ای که شیر می خورد، گوساله‌ای که شیر مادرش، گاو

بالغ، گاو آبستن، درمراحلآخر آبستنی، در واپسین روزهای آبستن،گوساله‌ای که به

سختی به دنیا آمد، گوساله بی جان نزدیک به مرگ، گاو پیر و بسیاری از موارد دیگر

همگی در زبان مازندرانی نام ویژه خود را دارا هستند. اگرچه اکنون نیز تعداد زرتشتیان

مازندران اندک نیست ولی مردم مازندران تا دو قرن پس از ورود اسلام به ایران، به

آیین زرتشت بودند و در آیین زرتشت آمده است که گاوی صاحب خویش را

نفرین می فرستد و می گوید ای که به زن و فرزندان خویش بسیار بیش از من توجه
می داری، باشد که خداوند زن و فرزندانت را از تو بگیرد. پادشاهان مازندران در
درازای تاریخ مازندران در شهرهای مختلف مازندران گاوداری‌های مختلفی داشتند و بسیاری از مردم (رعیت) را به کار در آنجا مشغول می ساختند و بدینگونه خود را
ولی نعمت مردم می ساختند تا مردم در هنگام جنگ‌ها به پشتیبانی پادشاه بشتابند و اگر دودمانی جز مردم مازندرانی بر سر کار می آمد (همانند تاتارها، غزنویان و ...)
پس از دوره‌ای از سال‌ها باری دیگر دودمان پیشین که از اهالی مازندران بود به
فرمانروایی برمی گشت. (همانند دودمان مرعشی)، همچنین اگر دشمنی
می خواست تا بر آنها پیروز گردد می بایست در ابتدا برنامه گرفتن گاوداری‌ها
را می پروراند و طرح می ریخت.

فایل پاورپوینت 39 اسلاید