مطالعات نشان میدهد كه

از نظر برخی از اقتصاددانان و صاحبنظران و دانشمندان مدیریت،

موتور حركت و رشد اقتصاد یك جامعه، كارآفرینان هستند كه در محیطی رقابتی

و در شرایط عدم تعادل (و نه تعادل ایستا) جامعه را به حركت در می آورند

و توسعه می بخشند.

كلید موفقیت كارآفرینی، یافتن روشهای خلاقانه ای است كه با بكارگیری

تكنولوژیهای جدید یا بازاریابی بهتر، سریعتر و كم هزینه تر كالاهای جدید،

خواسته های بشری را به نحو احسن برآورده می سازند.

این به معنای تولید كالاهای موجود با هزینه های كمتر یا ارتقاء كیفیت آنها

و یا به معنای ایجاد بازارهایی برای كالاهای كاملاً جدید است.

تعاریفی كه از كارآفرینی ارائه شد، مبین آن است كه،

كارآفرین منتظر سرمایه گذاری و ایجاد شغل ازطرف دولت نیست.

او خود با شناخت صحیح از فرصتها و استفاده ازسرمایه های راكد امكاناتی را فراهم نموده و با سازماندهی و مدیریت مناسب منابع، ایده خویش را عملی می نماید.

او تنها خودش شاغل نمی شود، بلكه بدون اتكاء به دولت،در بخش غیردولتی برای تعداد دیگری نیز شغل می آفریند و علاوه برآن نقش مهمی در تولید و«اشتغال مولد» دارد.

این امر سبب كاهش نرخ بیكاری بدون نیاز به سرمایه گذاری دولت برای ایجاد اشتغال میگردد.

البته دولت می تواند با ارائه تسهیلات و پیگیری سیاستهای مناسب، حركت كارآفرینان را شدت و شتاب بخشد.

تعاریف و مفهوم كارآفرینی:

واژه «كارآفرینی» واژهای است نو، كه از كلمه اش نمیتوان به مفهوم واقعی آن دست یافت.این واژه معادل Entrepreneurship در زبان انگلیسی است و ریشه آن از زبان فرانسوی گرفته شده است.

به عبارت دیگر هنوزدر فارسی معادل دقیقی برای انتقال «مفهوم» كارآفرینی وجود ندارد و اغلب واژه كارآفرینی شنونده ناآشنا به آن را به اشتباه می اندازد.

اما بین استادان دانشگاهها، دانشجویان رشته های اقتصاد، مدیریت و برخی محافل علمی این واژه تا حدودی مصطلح شده است.

به طور كلی «كارآفرینی» از ابتدای خلقت بشر و همراه با او در تمام شئون زندگی حضور داشته و مبنای تحولات وپیشرفتهای بشری بوده است.

لیكن تعاریف زیاد و متنوعی از آن شده است.

مفهوم و ایده كارآفرینی، مفهومی جدید و متعلق به عصر حاضر نمی باشد.

این مفهوم از قبل از قرون وسطی مطرح بودهكه در طول زمان دچار تحولاتی نیز شده است.

به طور خلاصه، كارآفرین سازمان دهنده و فعال كننده یك واحد اقتصادی (یاغیر اقتصادی) و كسب و كار به منظور دستیابی به سود (دستاوردهای) شخصی (یا اجتماعی) است.
یك كارآفرین به منظور تحقق ایده هایش عوامل مورد نیاز تولید مانند: زمین، نیروی كار، مواد مصرفی و سرمایه را فراهم آورده و بااستفاده از قدرت تصمیم گیری، مهارتها و استعدادهای فردی اش در طراحی، سازماندهی، راه اندازی و مدیریت واحد جدید، ایده اش را تحقق می سازد و از این راه به كسب درآمد می پردازد. همچنین در این راه یك عدم موفقیت را به دلیل فعالیت درمحیط غیر قابل كنترل و مبهم و باموانع پیش بینی نشده می پذیرد.

فایل پاورپوینت 10 اسلاید