ارزن پروسو(p.miliaceum) :

ارزن پروسو؛ گیاهی کوتاه، کم برگ و دارای خوشه های باز و بذور آن تا حدودی پهن می باشند. این گیاه، دارای واریته های متعددی است که از نظر ارتفاع، فشردگی خوشه و رنگ گلومها با هم متفاوتند. این گونه، برای آب و هوای خشک قاره ای مناسب است و در مقایسه با سایر ارزنها ، تا عرضهای جغرافیائی بالاتری می تواند رشد کند. ارزن پروسو عمدتاً در شوروی آسیای مرکزی ، سوریه، ایران ، عراق، و افغانستان کشت می شود و مصارف غذائی برای انسان دارد.

مقدار بذر لازم جهت کاشت، 25 کیلوگرم در هکتار؛ عمق کاشت 2-1 سانتیمتر و موقع کاشت آن با گرم شدن خاک شروع می شود. چون بذر این گیاه کوچک است، رشد اولیه آن بسیار کند است ولی با گرم شدن هوا به سرعت رشد می کند و دانه آن ممکن است 60-50 روز پس از خروج گیاه از خاک برسد. به هنگام رسیدن دانه ها، ساقه و برگها هنوز سبز هستند.

ارزن پروسو به علت کوتاه بودن دوره رشد آن، نیاز به مقدار کمی آب دارد. ریشه آن کم عمق است و در شرایط تنش رطوبت به خوبی رشد نمی کند. اگر در برداشت این گیاه تأخیر شود، مقدار زیادی از دانه ها ریزش می کنند؛ بنابراین دانه های آن باید زمانی برداشت شوند که قسمتهای پائین خوشه ها هنوز سبز هستند.

ارزن دم روباهی(setaria italica):

ارزن دم روباهی گیاهی کوتاه با ساقه های راست و پربرگ و سنبله های استوانه ای و طویل و کرکدار است. بذر این گونه کوچکتر از بذر ارزن پروسو است. بذور این گیاه در داخل یک پوسته خارجی قرار دارند که به هنگام برداشت و جداکردن دانه از آن جدا می شوند، ولی قسمت اعظم پوسته داخلی به بذر سبیده باقی می ماند.

فایل پاورپوینت 93 اسلاید